In Amerika is het 'hot' - de 'day in the life' fotodocumentaire. Meestal zijn dat reportages van gezinnen met jonge kinderen, vastgelegd van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Liefst op een gewone dag waar gewone dingen gebeuren. Omdat je die dingen niet vaak vastlegt terwijl je daar meestal door de jarenlange herhaling, wel sterke herinneringen aan hebt.
Het leven heeft zovéél dierbare momenten. Hier de reportage van Jenny, die ik 24 uur lang volgde. Ze is 89 jaar jong en woont nog steeds helemaal zelfstandig nadat ze haar man, die in 2009 overleed, intensief verzorgde gedurende de laatste jaren van zijn leven.
Het stond al duidelijk op haar kalender: “Jacqueline komt: Jenny niets doen.” Dat had haar dochter namelijk nog met heel veel nadruk gezegd, dat het vooral niet de bedoeling was dat ze zich iets van mij aantrok. Geen boterhammetje of avondeten extra maken, daar zorgde ik zelf wel voor. En dus belde ik in de middag aan en bleef bij haar tot en met het dutje van de middag daarop.
Het was een gewone dag. Haar kleinzoon komt dagelijks even langs, haar dochter en hond ook. Haar kleindochter is er minder vaak, die woont in Spanje. Maar als ze er is, is ze echt 'thuis' bij Jenny en spreekt daar met haar vrienden en vriendinnen af.
Elke ochtend komt er iemand van de thuiszorg om de steunkousen aan te doen, elke avond worden ze weer uitgedaan. Dat kan ze niet meer. Ook haar BH aantrekken wordt steeds lastiger. Haar dochter is op zoek geweest naar een oplossing: ”Ik zag op internet een soort hulpje daarvoor, lijkt je dat wat?”. “Als het een leuke jongen is wel” was haar antwoord.
Verder kan ze nog heel veel, ze is behoorlijk vitaal. Het is dat ik weet dat ze Parkinson heeft maar ik zou het niet gemerkt hebben. Ze gaat nog elke week naar Slender You, dat houdt haar fit. Het is een paar dorpen verderop en gelukkig wordt ze elke week opgehaald en thuisgebracht door dorpsgenoot Monica, die daar rond dezelfde tijd naartoe gaat. Na afloop samen even winkelen, dat hoort er ook echt bij.
Ze krijgt voor het eerst orthopedische schoenen en daar komt de schoenmaker weer eens voor langs. Ze verliest haar evenwicht telkens maar het lijkt er nu op dat het gaat lukken. Aan schoenmaker Schiedon ligt het niet - die gaat net zo lang door tot het helemaal perfect is.
De familie was inderdaad juist door de dagelijkse beelden heel erg geraakt en blij dat we daarmee iets heel bijzonders hebben gemaakt, voor als ze er straks niet meer is. En ik heb genoten. Wat een prachtige vrouw. Respect!
Ik heb Jenny nog zachtjes dag gezegd, ze was als een blok in slaap gevallen op de bank. Best pittig, zo'n slender workout.
NABERICHT - Een half jaar nadat ik deze reportage heb gemaakt is Jenny gevallen. Ze brak haar heup en het ging daarna snel achteruit met haar en ze is twee maanden later overleden. In haar eigen huis waar een bed neergezet was op de plek van haar bank, waar ze zo graag een dutje deed.
